Podstawa prawna

Każdy właściciel pola kempingowego czy też camper parku, zobowiązany jest do zapewnienia odpowiedniej infrastruktury w postaci dostosowanych do potrzeb wypoczywających klientów w tym elektro-energetycznej.
Wymusza to na właścicielach kempingów konieczność zapewnienia dostępu do energii elektrycznej na terenie kempingu lub pola namiotowego. Wymagania dotyczące instalacji elektrycznej na takim obszarze zostały zawarte w normie PN-HD 60364-7-708 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 7-708: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji i lokalizacji. Kempingi dla przyczep, kempingi oraz podobne lokalizacje.
Norma ta opisuje wymagania w zakresie instalacji elektrycznych na terenie kempingów dla przyczep, kempingów i podobnych lokalizacji. Dotyczy ona obwodów przeznaczonych do zasilenia pojazdów rekreacyjnych czy namiotów. Nie ma ona jednak zastosowania do instalacji wewnętrznych takich pojazdów. Wymagania dotyczące takich instalacji zostały przedstawione w normie PN-HD 60364-7-721 Instalacje elektryczne niskiego napięcia. Część 7-721: Wymagania dotyczące specjalnych instalacji i lokalizacji. Instalacje elektryczne w przyczepach kempingowych i pojazdach z przestrzenią mieszkalną.
Zgodnie z normą PN-HD 60364-7-708 znamionowa wartość napięcia zasilającego AC nie powinna przekraczać 230 V w obwodach jednofazowych oraz 400 V w obwodach trójfazowych, a napięcie znamionowe DC nie powinno przekraczać 48 V. Należy pamiętać, że każda z tych niezależnych instalacji elektrycznych (AC oraz DC) powinna być zasilana przez oddzielne urządzenie zasilające i rozdzielona tak, aby nie doszło do połączenia systemów zasilania o różnych napięciach.
Szczególnie ważnym aspektem instalacji na kempingu jest jej odporność na wpływy środowiskowe (np. opady deszczu, zapylenie, promieniowanie UV), a także na uszkodzenia mechaniczne. Punkty dystrybucyjne szczególnie narażone są na uszkodzenia mechaniczne przy cofaniu przyczepą kempingową. Aby temu zapobiec, powinno zapewnić się urządzeniom ich odpowiedni stopień ochrony, gdyż narażenia takie kwalifikowane są na uderzenia o dużej sile – kod AG3, zgodnie z normą PN-HD 60364-4-41:2011. Ochronę taką można zapewnić stosując przynajmniej jeden z poniższych sposobów:Oprócz ochrony punktów dystrybucyjnych przed uszkodzeniami mechanicznymi należy stosować ochronę przed obecnością ciał stałych oraz wody. Dlatego też stopień ochrony powinien wynosić co najmniej IP44 i zapewniać ochronę przed wnikaniem bardzo małych obiektów oraz przed rozbryzgami wody. Wymóg ten dotyczy także samych gniazd wtyczkowych, jakie są elementem każdego punktu dystrybucyjnego.
Aby chronić gniazda przed możliwym dostaniem się wody, powinno się je montować na wysokości minimum 0,5 m, a maksymalnie na wysokości 1,5 m. W uzasadnionych technicznie przypadkach dopuszcza się przekroczenie zalecanej wysokości (np. możliwość zalania wodą terenu kempingu podczas intensywnych opadów deszczu). Ponadto każde zastosowane gniazdo wtyczkowe powinno być zgodne z wymaganiami normy PN-EN 60309-2. Dodatkowo, dla uniknięcia możliwości dotknięcia części czynnych gniazda, powinno ono spełniać wymagania normy PN-EN 60309-1 lub stanowić część aparatu spełniającego wymagania normy PN-EN 60309-4.
Ponadto, dla uniknięcia na polu kempingowym zbyt długich połączeń, gniazda zasilające powinny być zlokalizowane w pobliżu przyczepy kempingowej lub namiotu. Dlatego też norma ogranicza liczbę gniazd wtyczkowych, jakie można zastosować w pojedynczym punkcie dystrybucyjnym. W jednej obudowie można instalować maksymalnie cztery gniazda. W ten sposób zwiększa się liczba dostępnych punktów dystrybucyjnych i maleje długość używanych kabli lub sznurów wykorzystywanych do zasilania użytkowników na polu kempingowym. Dodatkowo planując rozmieszczenie i liczbę punktów dystrybucyjnych na kempingu należy przewidzieć przynajmniej jedno gniazdo na każde stanowisko.
Pisząc o okablowaniu stosowanym na polu kempingowym nie wolno zapomnieć o wymaganiach technicznych, jakie są im stawiane. Podobnie jak same punkty dystrybucyjne, okablowanie powinno być szczególnie chronione przed uszkodzeniami mechanicznymi. Kable mogą zostać uszkodzone przy wbijaniu szpilek namiotowych, kotew gruntowych lub przy ruchu pojazdów. Aby uniknąć takich uszkodzeń mechanicznych, kable najlepiej jest prowadzić w ziemi. Kable można wyposażyć w dodatkowe osłony chroniące przed uszkodzeniami lub zakopać je na odpowiedniej głębokości. Wykonanie linii kablowej zasilającej punkty dystrybucyjne i oświetlenie kempingu zgodnie z normą N SEP –E 004 Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie i budowa, zgodnie z którą kable nn należy układać na głębokości 0,7 m, zapewnia bezpieczeństwo.Alternatywnym rozwiązaniem jest prowadzenie kabla trasą, która omija potencjalne miejsca wbijania szpilek i kotew gruntowych.
Jeśli jednak właściciel pola decyduje się na zasilanie urządzeń poprzez linie napowietrzne, to bardzo ważna jest wysokość ich zawieszenia. W strefach ruchu pojazdów wysokość zawieszenia przewodów powinna wynosić minimum 6 m nad powierzchnią ziemi, a w pozostałych miejscach minimum 3,5 m. Należy pamiętać, że przewody w liniach napowietrznych powinny być izolowane.
Projektując instalację elektryczną na kempingu należy pamiętać o czynnikach zewnętrznych i środowiskowych, jakie mogą na nią oddziaływać. Każdy projekt takiej instalacji powinien być rozpatrzony indywidualnie zwracając szczególną uwagę na możliwe lokalne warunki środowiskowe, np. możliwość podtopienia terenu kempingu podczas intensywnych opadów atmosferycznych. Należy zawsze rozpatrywać możliwe uszkodzenia mechaniczne, do jakich może dojść na kempingu i w racjonalny sposób rozplanować umiejscowienie punktów dystrybucyjnych.
Znaczącym faktem jest również to, że z takich instalacji korzystają osoby niewykwalifikowane, więc konieczne jest zapewnienie odpowiednich środków ochrony zgodnych z obowiązującymi normami. Istotne jest, aby czas spędzony na wypoczynku był czasem wolnym od zagrożeń wynikających z użytkowania urządzeń elektrycznych. Jednak należy pamiętać, że bezpieczeństwo to nie zależy jedynie od infrastruktury elektroenergetycznej na polu kempingowym, ale także od stanu technicznego instalacji w przyczepach kempingowych lub kamperach oraz stanu technicznego przewodów lub sznurów za pomocą których użytkownicy przyłączają się do punktów dystrybucyjnych. Za stan techniczny tych urządzeń odpowiadają już właściciele pojazdów, a nie właściciel pola kempingowego.